چکیده: مقدمه:كاهش پسماند يك فاكتور كليدي و زيرساختي اساسي در ايجاد جامعه پايدار است . اگرچه در سال هاي اخير شهرداري تهران اقدامات خوبي در زمينه هاي مختلف مديريت پسماند مانند جداسازي از مبدا، جمع آوري مكانيزه و احداث كارخانه هاي كمپوست انجام داده است، ولي ميزان توليد پسماند در شهر تهران نه تنها روند كاهشي نداشته است بلكه افزايش نيز يافته است .در اين مقاله ابتدا به وضعيت موجود مديريت پسماند در شهر تهران پرداخته شده است .سپس با توجه به اينكه در تبيين استراتژي ها و برنام هريزي هاي مرتبط با كاهش پسماند شناخت نوع و ميزان پسماندهاي توليدي از اهميت بسزايي برخوردار است، وضعيت توليد پسماند شهري در مناطق 22 گانه شهر تهران مورد ارزيابي قرار گرفته است. روش بررسي :اين پژوهش يك مطالعه توصيفي مقطعي بوده كه طي سال هاي 1389 تا 1392 با مراجعه به مسئولين بازيافت مناطق 22 گانه شهر تهران با تناوب ساليانه و با هدف جمع آوري اطالعات موجود در خصوص توليد پسماند شهري مناطق صورت گرفت .مصاحبه حضوري با مسئولين سازمان مديريت پسماند شهر تهران و تكميل پرسشنامه، بازديد ميداني از مجتمع دفن و پردازش آرادكوه و جمع آوري اطالعات در زمينه پسماندهاي پذيرش شده توسط اين مجتمع و سرنوشت نهايي اين پسماندها از ديگر اقدامات صورت گرفته مي باشد .سپس اطالعات گردآوري شده مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. ، 3399344 ، يافته ها :ميزان توليد كل پسماندهاي شهر تهران طي سالهاي 1389 تا 1392 به ترتيب3389662 3449338و 3245157 تن بوده است كه در سه گروه كلي پسماندهاي شهري، پسماندهاي شركت ها و شهرك ها و پسماندهاي بيمارستاني تقسيم بندي شده است .در اين ميان اكثر پسماند توليدي شهر تهران مربوط به پسماندهاي شهري شامل پسماندهاي خانگي و تجاري مناطق 22 گانه تهران مي باشد . با توجه به آخرين اطالعات جمعيتي مناطق مختلف شهرداري تهران براساس سرشماري نفوس و مسكن كه در سال 1390 توسط مركز آمار ايران به انجام رسيده است و طبق بررسي هاي انجام شده، سرانه توليد پسماند در 11 منطقه شهرداري تهران بين 550 تا 1000 و در 11 منطقه ديگر 1000 تا 1521 گرم به ازاي هر نفر در روز در سال 1390 بوده است .كمترين سرانه پسماند توليدي متعلق به منطقه 13 با 556 و بيشترين آن متعلق به منطقه 12 با 1521 گرم به ازاي هر نفر در روز در سال 1390 بوده است. نتيجه گيري :مقايسه ميزان سرانه توليد پسماند شهري در مناطق مختلف شهر تهران با حداكثر ظرفيت قابل قبول توليد پسماند، بيانگر فاصله توليد پسماند همه مناطق شهر تهران از حداكثر مقدار مجاز است .بنابراين عالوه بر اينكه برنامه ريزي و انجام اقدامات راهبردي جهت كاهش پسماند شهري تهران ضروري است، اين برنامه ها و اقدامات بايد با توجه به خصوصيات هر منطقه و كيفيت و كميت پسماند آن منطقه طرح شوند. واژه هاي كليدي :مديريت پسماند، منابع توليد پسماند، پسماند شهري، مناطق شهر تهران، كاهش پسماند م مقدمه پسماند نتيجه استفاده نا كارامد از منابع طبيعي است .(1 ( از زماني كه بشر به زندگي متمركز در قالب جوامع امروزي روي آورد، مقوله پسماند به يك موضوع مهم تبديل شد2 ). ، ( 3دليل اهميت يافتن اين موضوع تفاوت در كميت و كيفيت پسماند توليدي بود كه بسيار با ادوار گذشته تفاوت داشت .پسماند به عنوان يكي از منابع مهم آالينده شهرهاي بزرگ به ويژه شهر تهران محسوب مي شود و فقدان مديريت صحيح آن مي تواند در بروز بحران هاي محيط زيست شهري و انساني نقش به سزايي داشته باشد .(4 ( از طرفي يكي از معضالت مهم شهرنشيني به خصوص در شهر تهران روند رو به رشد، توليد پسماند مي باشد .جهت رفع اين معضل بايد چاره اي انديشيده و با استفاده از روشهاي مناسب نسبت به كاهش و يا برگشت اين مواد به چرخه توليد اقدام نمود، در غير اينصورت در آينده اي نه چندان دور با مشكالت زيست محيطي مواجه ).خواهيم شد5، ( 6 سيستم مديريت پسماندهاي شهري به هشت قسمت طبقه بندي شده است7 ). ، ( 8دليل اصلي اين طبق هبندي، مشخص كردن و تفكيك وظايف هر يك از اين مراحل مي باشد .اين مراحل عبارتند از1: كاهش در مبدا -2 توليد ؛ 3 اداره، ذخيره و پردازش در محل؛4 جمع آوري؛ 5 حمل و نقل؛ 6 پردازش و بازيافت؛ 7 دفع نهايي و - 8مراقبتهاي بعد از دفع كه به اصطالح علمي عناصر موظف ناميده مي شوند .(8 ( اين عناصر موظف همانند حلقه هاي يك زنجير به هم پيوسته اند و هر كدام از آنها نقش ويژه اي را در سيستم مديريت پسماند ايفا مي كنند كه بايد متناسب با ).كاركردشان به آنها توجه شود9( از ديدگاه توسعه پايدار، مديريت پسماند از جايگاه ويژه اي برخوردار است.سلسله مراتب مديريت پسماند، مقوله پايداري و مديريت پسماند را به نحو مطلوبي به هم گره مي زند .جوامع شهري در سطح جهان پس از سال ها كشمكش و سعي و خطا بر روي سيستمهاي مختلف مديريت پسماند و انجام مطالعات وسيع و تحقيقات فراوان در نهايت سلسله مراتب مديريت پسماند را برگزيدند .( 10 ( سلسله مراتب مذكور كه اولويت و تقدم و تاخر فعاليتها را مشخص ميكند در شكل 1 آمده است همانگونه كه در شكل آمده است، رهنمودهاي مديريت پسماند بر پايه توسعه پايدار به كاهش پسماند باالترين اولويت را اختصاص مي دهد .در زمينه كاهش از مبدا مطالعات و تحقيقات بسيار زيادی در كشورهاي صنعتي انجام شده است .فيليپس و همكاران1998 Midlands Eastدر مقاله اي به توسعه كاهش پسماند در انگلستان پرداخته اند .( 11 ( البر 1996 ، به نقش مشاركت عمومي در توسعه كاهش در مبدا پسماندهاي خانگي در جامعه آمريكا پرداخته است .تعيين ميزان مشاركت عمومي و ميزان اهميت دهي به مقوله كاهش در مبدا نسبت به ديگر عناصر موظف در مديريت پسماند در آمريكا در اين مرجع آمده است .( 12 ( مك دونالد و وپني 1994 ، محدوديتها و موانع سياستگذاري براي كاهش پسماند به ميزان 50 درصد در اروپا و آمريكاي شمالي مورد بررسي قرار گرفته است .در اين مناطق هدف تغيير مسير نيمي از پسماندهاي توليدي از دفع با سازوكارهاي استراتژي كاهش، ).استفاده مجدد و بازچرخش ميباشد13( در مسير ايجاد و اجراي برنامه هاي كاهش پسماند اولين و مهمترين گام، شناخت وضعيت موجود توليد پسماند مي باشد .اين مهم نه تنها در سيستمهاي كنترلي و نظارتي بلكه در تمام مراحل طراحي دخيل بوده و به عنوان يك فاكتور تعيين كننده مطرح ميباشد .از طرفي منابع توليد پسماند به خانگي، تجاري، شهري) خانگي و تجاري(، صنعتي، مناطق باز، كشاورزي و تصفيه خانه ها تقسيم بندي مي شود .(7 ( كه مطالعه حاضر در مورد پسماندهاي شهري )خانگي و تجاري (شهر تهران مي باشد. در شهر تهران همچون ديگر شهرهاي كشور، شهرداري ارائه خدمات شهري از جمله مديريت و برنامه ريزي جهت ساماندهي پسماندهاي شهري را سرلوحه كاري خود قرار داده است .اگرچه در سال هاي اخير شهرداري تهران اقدامات خوبي در زمينه هاي مختلف مديريت پسماند مانند جداسازي از مبدا، جمع آوري مكانيزه و احداث كارخانه هاي كمپوست انجام داده است، ولي اين اقدامات بيشتر با هدف ساماندهي وضع موجود براي رهايي از پسماند توليدي بوده است .در حالي كه در كشورهاي پيشرو در زمينه مديريت پسماند برنامهريزيها در جهت كاهش پسماند است. از طرفي توليد پسماند شهري خود متاثر از عوامل گوناگوني مانند جمعيت، بعد خانوار، سطح درآمد، سطح سواد، آداب و رسوم مذهبي و فرهنگي، افكار و آراء عمومي مي باشد14 ). ، ( 15با توجه به تاثير عوامل فوق بر توليد پسماند شهري، بررسي اين عنصر موظف در ابعاد مكاني و زماني هر چه كوچكتر به خصوص در شهر بزرگي مانند تهران با تفاوت هاي زياد در مناطق مختلف الزامي است .بنابراين با توجه به اطالعات موجود، اين مطالعه به بررسي وضعيت توليد پسماند شهري مناطق 22 گانه شهر تهران در سال هاي 1389 تا 1392 پرداخته است. يافته ها با توجه به اطالعات دريافتي از سازمان مديريت پسماند شهرداري تهران، ميزان توليد كل پسماندهاي شهر تهران طي سالهاي1389 3389662ترتيب به 1392 تا ، 3399344 ، 3245157 و3449338 تن بوده است كه در سه گروه كلي پسماندهاي شهري، پسماندهاي شركت ها و شهرك ها و پسماندهاي بيمارستاني و حيوانات تقسيم بندي شده است .جدول 1 اطالعات مربوط به كل پسماندهاي توليدي شهر تهران را در سال هاي 1389 تا 1392 نشان مي دهد. توجه به اين نكته ضروري است كه پسماندهاي عمراني و ساختماني در شهر تهران مسير مديريتي خاص خود را طي كرده و لذا در دسته بندي فوق قرار نگرفته اند.شهرداري مناطق مسئول جمع آوري و انتقال پسماندهاي توليدي در محدوده منطقه خود ).است16( قسمت عمده پسماندهاي شهري و همچنين بخشي از پسماندهاي شركت ها و شهرك ها، پس از جمع آوري به ايستگاه هاي انتقال موجود در سطح شهر تهران منتقل مي شوند .( 17( جدول 2 آمار جمعيتي شهر تهران در سال 1390 و همچنين يازده ايستگاه انتقال پسماند موجود در سطح شهر تهران را به همراه مناطق تحت پوشش آنها نشان مي دهد .پسماندهاي منتقل شده به ايستگاه هاي مذكور توسط ماشين هاي بزرگتر) سمي تريلر (به مجتمع دفن و پردازش آرادكوه كه در 32 كيلومتري جنوب شرقي تهران واقع شده است منتقل مي شوند بر اساس بررسي هاي انجام شده و نتايج آمارهاي مختلف، رابطه مستقيم ميان كاربري هاي شهري و مقدار و شكل پسماند توليدي قابل درك است .اگر در يك تقسيم بندي كلي، غالب كاربري هاي شهري در رابطه با پسماند به كاربري هاي بيمارستاني، شهري )خانگي و تجاري(، صنعتي، داروسازي و شهري متفرقه تقسيمگردد، شكل و حجم پسماند توليدي همبستگي بااليي را با كاربري هاي موجود نشان مي دهد .به عبارت ديگر كاربري هاي شهري، سبب افزايش نوع خاصي از پسماند به لحاظ شكل و تركيب مي شود.همانطور كه از جدول 1 پيداست، اكثر پسماند توليدي شهر تهران در فاصله سال هاي 89 تا 92 مربوط به پسماندهاي شهري مناطق مي باشد .در سال 1390 مناطق 2 و 5 با پسماند توليدي ساالنه 511 ميليون و 899 هزارو 517 كيلوگرم بيشترين پسماند توليدي را دارند كه از اين مقدار 264 ميليون و741 هزارو 131 كيلوگرم متعلق به منطقه 2 و 247 ميليون و 158 هزارو 386كيلوگرم سهم منطقه 5 مي باشد، در مقابل منطقه 22 با داشتن مجموع 37 ميليون و 743 هزارو 375 كيلوگرم كمترين پسماند توليدي را داشته است .نمودار 1 ميزان توليد پسماند در شهر تهران به تفكيك مناطق 22 گانه را در سال هاي 89 تا 92 نشان مي دهند. همانطور كه از نمودار فوق پيداست، باالترين ميزان توليد پسماند شهري به مناطقي كه به لحاظ جمعيت و وسعت بزرگتر هستند تعلق دارد .از سوي ديگر ميزان توليد پسماندهاي شهري بر طبق فصول سال متغير است، بطوريكه توليد پسماند در فصل گرم سال افزايش و در فصل سرد سال كاهش مي يابد. با توجه به اطالعات ماخوذه از كارشناسان سازمان مديريت پسماند و همچنين مسئولين بازيافت مناطق 22 گانه شهر تهران، كمترين ميزان توليد پسماند مربوط به فروردين ماه مي باشد .در اين ماه به دليل همزماني با عيد نوروز و تعطيلي ادارات، شركتها و همچنين مسافرت عده زيادي از شهروندان، ميزان پسماند توليد شده كمترين مقدار را در سال به خود اختصاص مي دهد در مقابل بيشترين ميزان توليد پسماند عليرغم تصور عمومي، در ماه ارديبهشت اتفاق مي افتد .در اين ماه توليد و ورود محصوالت كشاورزي و ذخيره اي نظير لوبيا سبز، نخود فرنگي و باقالي سبز و همچنين محصوالت جاليزي نظير هندوانه و طالبي، موجب افزايش قابل مالحظه توليد پسماند مي شود .پس از اين ماه توليد پسماند روندي كاهشي داشته و مجددا در اسفند ماه با جهش در ميزان توليد پسماند مواجه هستيم. تشخيص نوع و اهميت درصد مواد تشكيل دهندة پسماند مبنايي براي استفاده مجدد از آن است و اگر اين كار با هدف و منظور مشخصي انجام نگيرد، اين امر به مقوله اي صوري و ظاهري تبديل خواهد شد كه نه تنها به حل مسائل و مشكالت ناشي از پسماند، ).كمك نخواهد كرد بلكه فقط هزين هها را افزايش خواهد داد18( با توجه به اطالعات اخذ شده از اداره بازيافت مناطق و همچنين سازمان مديريت پسماند شهرداري تهران، به طور متوسط اجزاء تشكيل دهنده پسماند شهري تهران در مناطق 22 گانه در سال 8درصد كيسه هاي 69 / درصد پسماند تر، 1390 / 3 شامل4 3/ 3درصد كارتن و مقوا، 6 / 4 درصد كاغذ، / 7 پالستيكي،5 2درصد پالستيك هاي نرم، 2 / درصد شيشه، / 5 درصد پارچه،8 1درصد خاكروبه و نخاله بود .اجزا تشكيل 9/1 / درصد چوب و5 دهنده پسماند شهري تهران بيانگر اين مطلب است كه اگرچه ميزان پسماند تر در مقايسه با پسماند خشك طي سال هاي اخير كاهش يافته است ولي همچنان پسماند تر بيش از نيمي از تركيب پسماند را به خود اختصاص داده است. با بررسي دقيق تر پسماندهاي خشك شهر تهران، شاهد افزايش در توليد انواع پالستيك، نايلون و مشمع خواهيم بود .علت اين افزايش استفاده روزافزون از محصوالت پالستيكي در سبد خانوار و همچنين گسترش استفاده شهروندان از كيسه هاي پالستيكي به جاي بسته بندي هاي مرسوم گذشته از جمله پاكت هاي كاغذي و ).يا زنبيل اشاره نمود19 بحث و نتيجه گيري در حال حاضر قسمت اعظم پسماندهاي توليدي در مجتمع آرادكوه مورد پردازش و دفن قرار مي گيرند .اين مجتمع كه حدود چهل سال از زمان بهره برداري آن مي گذرد، با انواع مشكالت زيست محيطي و اجتماعي مواجه است .عالوه بر آن هفت هزار تن پسماند در هر روز، هزينه هنگفتي را متوجه شهرداري تهران مي نمايد .در سال هاي اخير مقوله كاهش پسماند در كانون توجهات قرار گرفته است. اين در حالي است كه در شهر تهران نه تنها ميزان توليد پسماند كاهش نداشته است، بلكه در برخي از منابع شاهد افزايش ميزان توليد پسماند مي باشيم .از ميان منايع مختلف توليد پسماند، پسماندهاي شهري) خانگي و تجاري (قسمت عمده پسماندهاي شهر تهران را به خود اختصاص داده اند .همچنين وجود جمعيت، بعد خانوار، سطح درآمد، سطح سواد، آداب و رسوم مذهبي و فرهنگي، افكار و آراء عمومي مختلف در مناطق 22 گانه شهر تهران، سبب شده تا كميت و كيفيت پسماند در مناطق مختلف با يكديگر متفاوت باشد. سرانه توليد پسماند شهري با توجه به آخرين اطالعات جمعيتي مناطق مختلف شهرداري تهران و همچنين ميزان توليد پسماند آنها در سال 1390 در نمودار 2 قابل مالحظه است .همانطور كه از نمودار بر مي آيد، بيشترين سرانه توليد پسماند شهري متعلق به منطقه 12 با توليد 1521 گرم به ازاي هر نفر در روز و كمترين آن مربوط به منطقه 13 مي باشد .براساس مطالعات تهراني و مخدومحداكثر ظرفيت قابل قبول توليد پسماند در شهر تهران 500گرم به ).ازاي هر نفر در روز مي باشد20( مقايسه ميزان سرانه توليد پسماند شهري در مناطق مختلف شهر تهران با حداكثر ظرفيت قابل قبول 500 ( گرم به ازاي هر نفر در روز(، فاصله توليد پسماند همه مناطق شهر تهران را از حداكثر مقدار مجاز نشان مي دهد .بنابراين برنامه ريزي جهت كاهش پسماند شهري تهران ضروري است .نكته مهم در مسير برنامه ريزي و تبيين استراتژي هاي كاهش پسماند شهري تهران، توجه به خصوصيات هر منطقه است. وجود ساختارهاي متفاوت اجتماعي، فرهنگي و اقتصادي در مناطق مختلف شهر تهران سبب ايجاد تفاوت در نحوه توليد پسماند )چه از لحاظ كمي و چه از لحاظ كيفي (شده است. بنابراين ارائه يك راهكار واحد در كليه مناطق شهرداري كمكي به كاهش پسماند نخواهد كرد .در نتيجه، نه تنها برنامه ريزي و انجام اقدامات راهبردي جهت كاهش پسماند شهري تهران ضروري است، بلكه اين برنامه ريزي ها و اقدامات بايد با توجه به خصوصيات هر منطقه و كيفيت و كميت پسماند آن منطقه طرح شوند References 1- tohid sadikia , Study of municipal waste production in 22 districts of Tehran with a waste reduction approach 1389- 1392.2- Gellynck X, Jacobsen R, Verhelst P. Identifying the key factors in increasing recycling and reducing residual household waste: A case study of the Flemish region of Belgium. Journal of Environmental Management 2011; 92(10): 2683-90. 3- MacDonald ML. Bias issues in the utilization of solid waste indicators. Journal of the American Planning Association 1996; 62(2): 236-43. 4- Abduli MA, Naghib A, Yonesi M. Life cycle assessment (LCA) of solid waste management strategies in Tehran: Landfill and composting plus landfill. Environmental Monitoring and Assessment 2010; 178: (1- 4)487- 98. 5- Monavvari M, Abedi Z, Omrani Gh. Survey of economical value of recycleable solid wastes in Karaj. Env. Sci. & Tech 2008; 11(4): 34- 42. [Persian] 6- Hashemi H. Solid waste as an hidden fact of municipalities. Bulletin of Solid waste management 2009; 4(7): 34- 40. [Persian] 7- Rezaei A. Role of recovery in municipal solid wastes management. Int. J. Tech. & Eng. Env 2004; 12(1): 5- 12. 8- Abdoli MA. Municipal solid waste recovery. Tehran: University of Tehran press; 2005: 8.[Persian] 9- Powell JC. The evaluation of waste management options. Waste Management & Research 1996; 14(6): 10-Gertzakis J, Lewis H. Sustainability and the Waste Management Hierarchy. A discussion paper prepared for EcoRecycle Victoria 2003. 11- Phillips PS, Gronow B, Read AD. A regional perspective on waste minimisation: a case study of the East Midlands of England. Resources, Conservation and Recycling 1998; 23(3): 127-61. 12- Lober D. Municipal solid waste policy and public participation in household source reduction. Waste Manage & Research 1996; 14(2): 125-43. 13- Macdonald D, Vopni P. Policy Barriers To 50% Diversion Of Municipal Solid Waste. Waste Management & Research 1994; 12(3): 257–70. 14- Porter RC. The Economics of Waste. Resources for the Future 2002; Washington, DC. 15- Gellynck X, Verhelst P. Assessing instruments for mixed household solid waste collection services in the Flemish region of Belgium. Resources Conservation and Recycling 2007; 49 (4): 372-87. 16- Abduli MA. Industrial Waste Management in Tehran. J. Environ. Internatiaonal 1996; 22(3): 335-41. 17- Abduli MA. Solid Waste Management in Tehran. J.Waste Management & Research 1995; 13(6): 519- 31. 18- Omrani Gh, Maleki A, Sherafat Moula A. Qualitative and quantitative study of solid wastes andrecycling potential in Sistan and Balouchestan province. Environmental Sciences and Technology 2006; 8(4): 11-17. [Persian] 19- Zazouli MA, Sadeghi A, Mohsenibandpei A. Recycling potential evaluation of paper in the Mazandaran province administrations. Health and environment journal 2008; 1(2): 99-104. [Persian] 20-Tehrani NA, Makhdoum MF. Implementing a Spatial Model of Urban Carrying Capacity Load Number (UCCLN) to monitor the envirnmental loads of urban ecosystems.Case study: Tehran metropolis. Ecological Indicators 2013; 32: 197-211. [Persian]A Survey of Municipal Solid Waste Generation in 22 Regions of Tehran With Solid Waste Reduction Approach Abduli MA (Ph.D)1, Akbarpour Shirazi M (Ph.D)2, Omidvar B (Ph.D)3, Samieifard R (Ph.D)4 1. Professor, Department of Environmental Engineering, University of Tehran, Tehran, Iran. 2.Assistant Professor, Department of Industrial Engineering and Management Systems, Amirkabir University of Technology, Tehran, Iran. 3. Associate Professor, Department of Environmental Engineering, University of Tehran, Tehran, Iran. 4. Corresponding Author: Ph.D Student in Environmental Engineering, University of Tehran, Tehran, Iran. Abstract Introduction: Solid waste reduction is a key and fundamental factor in creating a sustainable society. Tehran Municipality has embarked on a series of positive measures in recent years in different areas of waste management such as source separation, mechanized waste collection, and constructing compost factories. However these measures have not only brought about any reduction in solid waste reduction but have also resulted in their increase. In this article, first we will describe the current situation of waste management in Tehran. Then since having an understanding of the type and amount of the generated solid waste is important in defining strategies and programs aiming at reduction of waste generation, we manage to have evaluation of the current situation of municipal waste generation in 22 regions of Tehran. Methods: The study was a descriptive cross-sectional one conducted from 2010 to 2014. Relevant officials of the waste recovery in 22 regions of Tehran were approached in order to collect data about municipal solid waste generation through interviewing, filling out questionnaires, conducting field visits from Aradkooh Disposal and Processing Complex and collecting information on disposal and destiny of wastes. Then the data were compiled and analyzed. Results: Total solid waste generation in Tehran from 2010 to 2014 amounted to respectively 3389662, 3399344, 3449338 and 3245157 Metric Tons, categorized into three groups of municipal, companies and townships and hospital wastes. Most of the generated waste produced in Tehran was that of households and commercial (known as municipal waste) from 22 Regions of Tehran. Based on the surveys conducted, per capita solid waste generation of 11 regions of Tehran ranged from 550 to 1000 grams and in other 11 ones from 1000 to 1521 grams per capita per day. The lowest and highest waste generation rate belonged respectively to region 13 with 556 grams and region 12 with 1521 grams per capita per day in 2011. Conclusion: Comparing per capita generation of municipal solid waste in different municipal regions in Tehran with maximum acceptable capacity of waste generation indicates the deviation of waste generation of all Tehran regions from the standard acceptable amount. Therefore, not only is it necessary to plan and take strategic measures to reduce Tehran waste generation but also these programs and measures should be specific to each region considering its specifications and solid waste quality and quantity. Keywords: Solid Waste Management, Solid Waste Generation Sources, Municipal Waste, Tehran Regions, Waste Reduction بخش تحریریه و نويسنده : توحيد سعدی کيا